نقد فیلم THE FALL
فیلم FALL از اون دسته فیلم های هیجانی هستش که اگه مینوشت برگرفته از داستان واقعی بی برو برگشت سکته رو زده بودیم
فیلمی که بازیگران خوبی داشت و بازی جفری دین مورگان هم خیلی باحال بود و با یه ذره سوتی های پرده سبز که به خاطر داستان باحال و مهیجی که داشت میشه گفت فیلم خوبی بود و ارزش دیدن رو داره و این فیلم فروش خوبی هم داشت و خوب تونست تو دل مردم جا کنه خودشو!!!
هانتر یک بلاگر پیرامون ورزشهای خطرناک با هزاران دنبال کننده در رسانههای اجتماعی است. او میخواهد بکی را برای غلبه بر ترس تازهاش جذب کند و بزرگترین چالش را با او انجام دهد: بالا رفتن از یک برج رادیویی 2000 فوتی در وسط بیابان. یکی از استدلالهای متقاعدکننده او این است که، در آنجا، بالاخره میتوانند خاکستر دن را پراکنده کنند، بنابراین بکی میتواند به طور مؤثر آخرین صعود خود را انجام دهد و به خاطر انجام کاری که خودش و همسرش دوست داشتند، خاطره خوبی از ارتفاع در ذهنش باقی بماند.
در این بین کارگردانی اسکات مان و البته تدوین کار نیز به طور موثر با هر برش ریسک را برای مخاطب افزایش میدهند. موسیقی تیم دسپیک نیز ممکن است چیز عجیبی نباشد، اما حداقل کار مناسبی برای تسریع ضربان نبض انجام میدهد. از سوی دیگر اجرای گریس کارولین کری و ویرجینیا گاردنر (همراه با شیمی فوق العاده آنها) باعث میشود که مخاطب به بکی و هانتر اهمیت بدهد و واقعاً برای زندگی آنها ترس داشته باشد. در واقع هر دو بازیگر نسبت به محتوای اندک فیلمنامه بازیهای درخشانی از خود نشان دادهاند.
در کل به نظر منی که بننده هستم موسیقی متن همراه جلوه ها هیجان خاصی به بدن القا میکنه که خیلی دوست داشتنی هستش
اما در کل و جدا از فیلم یادمون نره که افرادی که شغلشون همچین کارهای هستش چقدر کارهای بسیار سختی دارن و چقدر زحمتکش هستن که رفاه رو برای مردم به ارمغان میارن