شبکه اینترنت چیست؟

دستیابی به اطلاعات با روشهای مطمئن و با سرعت بالا یکی از رموز موفقیت در هر سازمان و مؤسسه ای است. در سالیان اخیر، هزاران پرونده و کاغذ – حاوی اطلاعات باارزش برای هر سازمان – در رایانه ذخیره شده اند. با تغذیه دریایی از اطلاعات به رایانه، امکان مدیریت الکترونیکی اطلاعات فراهم شده است. کاربران متفاوت در اقصی نقاط جهان قادر به اشتراک اطلاعات اند و تصویری زیبا از همیاری و همکاری اطلاعاتی را به نمایش می گذارند. شبکه های رایانه ای در این راستا و جهت نیل به اهداف فوق نقش بسیار مهمی را ایفا می کنند.

اینترنت عالیترین تبلور شبکه ای رایانه ای در سطح جهان است که امروزه در مقیاس بسیار گسترده ای استفاده شده است و عرضه کنندگان اطلاعات یا فراورده های اطلاعاتی خود را در قالب محصولات تولیدی و یا خدمات در اختیار استفاده کنندگان قرار می دهند.

شبکه ها به دو گروه عمده LAN)Local area network) و WAN)Wide area network) تقسیم می شود. در شبکه های LAN ، مجموعه ای از دستگاههای موجود در حوزه جغرافیایی محدود، نظیر ساختمان، به یکدیگر متصل می شود .

در شبکه های WAN تعدادی دستگاه که از یکدیگر کیلومترها فاصله دارند به یکدیگر متصل خواهند شد. مثلا اگر دو کتابخانه که هر یک در ناحیه ای از شهر بزرگی مستقرند، قصد اشتراک اطلاعات را داشته باشند، باید شبکه WAN ایجاد و کتابخانه ها را به یکدیگر متصل کرد. برای اتصال دو کتابخانه یادشده، می توان از امکانات مخابراتی متفاوتی نظیر خطوط اختصاصی (Leased) استفاده کرد. شبکه های LAN نسبت به شبکه های WAN سرعت بیشتری دارند.

 اینترنت:

در سال ۱۹۷۳، پژوهشگری با نام «متکالف» در مرکز تحقیقات شرکت زیراکس اولین شبکه اترنت را به وجود آورد. هدف وی ارتباط رایانه به چاپگر بود. وی روشی فیزیکی به منظور کابل کشی بین دستگاههای متصل به هم در اترنت طرح کرد. اترنت در مدت زمان کوتاهی به عنوان یکی از فناوریهای رایج برای برپاسازی شبکه در سطح دنیا مطرح شد. همزمان با پیشرفتهای مهم در زمینه شبکه های رایانه ای و تجهیزات و دستگاههای مربوط، شبکه های اترنت نیز با تحولات یادشده همگام و ظرفیتهای متفاوتی را در بطن خود ایجاد کرد. با توجه به تغییرات و اصلاحات انجام شده در شبکه های اترنت، عملکرد و نحوه کار آنان نسبت به شبکه های ابتدایی تفاوت چندانی نکرده است .

در اترنت اولیه، ارتباط تمام دستگاههای موجود در شبکه از طریق کابلی انجام می گرفت که در تمام دستگاهها به اشتراک گذاشته می شد. پس از اتصال دستگاه به کابل مشترک، باید ظرفیتهای لازم به منظور ایجاد ارتباط با سایر دستگاههای مربوط نیز در بطن دستگاه وجود داشته باشد (کارت شبکه). بدین ترتیب، امکان گسترش شبکه به منظور استفاده از دستگاههای جدید بسادگی وجود دارد و نیازی به اعمال تغییرات روی دستگاههای موجود در شبکه نخواهد بود. اترنت نوعی فناوری محلی (LAN) است. اکثر شبکه های اولیه در حد و اندازه یک ساختمان است و دستگاهها نزدیک به هم بودند. دستگاههای موجود روی شبکه اترنت صرفا قادر به استفاده از چند صد متر کابل بیشتر نبودند. بتازگی، با توجه به توسعه امکانات مخابراتی و محیط انتقال زمینه استقرار دستگاههای موجود در شبکه اترنت با مسافتهای چند کیلومتر نیز فراهم شده است.